Kroamschudd'n

Vanmiddag op kraamvisite geweest bij Barbara. Wat vind ik het toch altijd weer geweldig mooi, zo'n klein mensje, met alles er op en er aan. Ondanks dat ik dolgelukkig ben dat ik uit het hele kleine grut ben, bekruipt me toch altijd weer een gevoel van weemoed. Je gaat gelijk weer denken aan je eigen bevallingen, de wondertjes die je er bij kreeg. De geur, het gevoel. Geweldig, maar het overdoen? Nee, zeker niet.

Wat een geweldig mooi en tevreden kereltje is het trouwens. Geniet er maar volop van!!

En dan, thuisgekomen, zie ik de volgende foto op internet. En op dat moment besef je je des te meer hoe blij je mag zijn met een gezond, voldragen kind. Ondanks het feit dat het blijkbaar goed met dit kindje gaat, dat al voor de 22ste week geboren werd, ergens in Miami, nog geen 250 gram, 24 centimeter lang. Je kunt je niet voorstellen dat het dit kan overleven. Maar blijkbaar gaat het hier over een gigantische vechter, want na ongeveer een half jaar nu, mag ze binnenkort naar huis. Wonderen bestaan!