Haantjesgedrag

Weer thuis. Nog een fantastisch weekje in Zuid Frankrijk doorgebracht, in een streek waar ik echt mijn hart verpand heb.
Er is echter 1 groot nadeel. Je moet er heen rijden en weer terug.
Op zich nog niet erg, want A. en ik hebben beiden geen hekel aan rijden. We rijden keurig om en om en draaien onze handen er niet voor om om in één dag ruim 1450 km. te moeten rijden.
Waar de mannelijke Franse chauffeurs op de Franse tolwegen, (ergens anders zie je dit gedrag bijna niet) echter wel heel erg last van hebben, is het Haantjesgedrag.
Oke, ik ben een blonde stoot, met een coole zonnebril op, maar weliswaar geen 18 meer, dus ik kan me niet voorstellen dat dat de reden is voor de volgende handelingen:

Op het moment dat, met name ik, ga inhalen, met onze gigantische Renault Modus, “klein maar fijn”, dan blijkt dat onze Fransman dat namelijk niet kan hebben.
“Wat nu? Wil jij me inhalen? Mooi niet!”.
Met als gevolg dat de Fransman zijn gaspedaal wat dieper indrukt, zodat ik, als ik ook niet even gas bijgeef, niet kan inhalen.
Dit gebeurt echt niet maar een enkele keer, maar vrijwel voortdurend.
Maar ook houdt de Fransman regelmatig in op het moment dat hij inhaalt en blijft dan een hele tijd naast je rijden. Blijkbaar erg grappig, alhoewel ik de grap niet zie.
En mocht het inhalen trouwens toch gelukt zijn, dan zal de Fransman je zo snel mogelijk weer inhalen. Want het kan echt niet dat ze worden ingehaald door zo'n kleine auto, een buitenlander en dan als klap op de vuurpijl ook nog door een vrouw.

Dit kan dus echt niets anders zijn dan haantjesgedrag!!