zaterdag 16 september 2006

Zo kan het ook!


Afgelopen maandagmorgen is tante Jantje overleden. Nee, ze was geen echte tante, maar wij noemden haar zo. Tante Jantje was de huishoudster van mijn pake. (ja, ik kom uit Friesland :-) ). Mijn moeders moeder was jong overleden en met nog jonge kinderen in huis deed tante haar intrede.

Wij, de kleinkinderen, wisten niet beter, wij hadden beppe nooit gekend. Zij hoorde er helemaal bij. Herinneringen als bij pake in de slagerij op de toonbank zitten en luisteren naar de verhalen van de klanten, komen naar boven. Leuk, maar mooier werd het als zij vertrokken, want tante had over iedereen wel een verhaal te vertellen. Zij wist alles, maar mocht dat niet zo zijn, dan belde ze stad en land (lees mijn geboortedorp) af om er toch achter te komen wat er aan de hand was en wie het betrof. (dat gebeurde uiteraard alleen als ze op dat moment daar zelf niet was, want anders hoefde ze niet te bellen.)Een drugsbende opgerold in..........? Wow, spanning en sensatie, vlug er achteraan en ze had uiteraard ook altijd al haar vermoedens. Wij lagen dan in een deuk.

Maar goed, tante is overleden. 96 jaar, in haar slaap en in het huis van pake. Mijn pake is echter al ruim 25 jaar geleden overleden, tot groot verdriet van iedereen. Want als je over een opa spreekt dan was dat er echt één. Mee op stap, verhaaltjes vertellen, grappen uithalen, in de oude Renault 5 door Leeuwarden rijden met de ramen open en keihard zingen en leuzen naar buiten schreeuwen. Genieten was dat.

Maar wat je dan vaak hoort, en nu nog als er notarieel niets is vast gelegd, is dat dan vaak de partner/huisgenoot het huis maar kan verlaten, omdat kinderen hun erfdeel opeisen. Ik vind deze verhalen altijd in en intriest. Uiteraard weet ik niet de verhalen erachter en soms zal het best te begrijpen zijn als je die wel weet.

Mijn moeder en ooms en tante hebben indertijd echter besloten dat tante Jantje mocht blijven in het huis van pake en dat heeft ze dus nog heel lang en gelukkig gedaan.

Ik heb er bewondering voor.

Vanmiddag brengen wij haar naar haar laatste rustplaats. Rust zacht.

1 opmerking:

Anoniem zei

Ik heb de rillingen van je verhaal! Mooi dat ze in het huis mocht blijven wonen. Zo kan het dus idd ook.. Fijn dat ze rustig is ingeslapen in "haar" huisje. Vandaag dus een familie "reunie"...Sterkte vandaag!!