Gistermiddag op kraamvisite geweest. Wat is het toch elke keer geweldig zo'n klein mensje te mogen zien. Ik moet er niet meer aan denken om overnieuw te beginnen, maar het kriebelt toch elke keer wel weer even.
Zo'n klein mensje dat de wereld nog mag gaan ontdekken. Duidelijk verschrikkelijk welkom bij de ouders, die er volop van genieten. En genieten is zo belangrijk. Ik weet inmiddels hoe snel het gaat.
Ik werd me er een aantal weken zelfs opeens van bewust, dat het nog geen 2 jaar meer hoeft te duren voordat de eerste waarschijnlijk het huis al gaat verlaten. En echt, ik schrok behoorlijk van die gedachte. Ik moet er ook echt nog niet aan denken.
Aan de andere kant ben ik wel blij dat dat besef nu begint te komen. Dan kan ik er natuurlijk wel langzaam vast aan gaan wennen.
2 opmerkingen:
Laat hem eerst nog maar naar het VWO ofzo gaan. Lekker in de buurt ;)
Ik hoop het :), maar als ie anders wil moet ik hem wel laten gaan.
Opvoeden is loslaten he?
Een reactie posten