Ik ben jaloers.

Gisteravond is Arie weer thuisgekomen met prachtige verhalen over Vienne le Chateau. Hij voelde zich er gelijk thuis en heeft echt al met heel wat Fransen kennis gemaakt. Er wordt vaak gezegd dat ze vrij afstandelijk zijn, en dat is onze ervaring tot nog toe ook, maar dit bleek hier in ieder geval niet het geval.

Ghislaine die Arie van alles over de buurt vertelde, wat leuk is voor de jongens en wat leuk is voor ons. De overbuurman die aanbood te komen helpen als we er een weekend of met vakantie zijn.

Een onbekende vrouw die riep: Bonjour, monsieur Hollandaise, ce n'est pas beau temps. (het regende.)

Een buurjongen die straks de jongens leuke zwemplekjes wil laten zien.

Water en suiker aangeboden gekregen. Iedereen die hij tegenkwam groette. :)

Hij voelde zich geweldig welkom. En ik heb dat gemist. Ik baal er gewoon echt van. Had het graag willen meemaken. Eerlijk gezegd heb ik spijt als haar op mijn hoofd dat ik niet mee ben geweest. Wat ben ik dus JALOERS!!!!

Maar eerlijk is eerlijk, voor de eerste dagen was het gewoon beter.

Arie heeft de wespennesten verwijderd, waar Joran allergisch voor is en ik wilde voor hem dat dat eerst weg was. Hij voelde zich absoluut nog niet op zijn gemak daar.

Hij was dan ook erg blij toen ik hem vertelde dat ze weg waren.