Ik ben boos.

Ik ben boos op een voor mij totaal onbekende vrouw. Een vrouw die een brief had gestuurd welke was geplaatst in de Libelle.

Deze vrouw had het lef om een andere vrouw een egoïste te noemen omdat zij, nadat bij haar man een hersentumor was geconstateerd, een maand voor haar zelf koos door naar Spanje te gaan. Een egoïste omdat zij haar zieke man in de steek liet. “voor je dierbare ben je er toch dag en nacht”.

Zij had het zelf ook meegemaakt en haar moeder en de rest van het gezin hadden nadat (in dit geval) de vader ziek was geworden dag en nacht voor hem gezorgd en zo hoort het en dat is dus blijkbaar het enige juiste.

Waarom kunnen mensen elkaar niet in de waarde laten. Misschien was het voor deze mevrouw de enige juiste keuze om even tot haar zelf te komen en te verwerken, zodat ze volop energie zou krijgen om daarna haar man liefdevol te gaan verzorgen. Of misschien moest ze er even tussenuit, omdat ze voelde dat ze het anders niet zou kunnen bolwerken. En dan ben je verder van huis. Wie is zij om te bepalen wat juist is. Ze kent niet eens het achterliggende verhaal. En niet ieder mens is hetzelfde.

Dit is maar één voorbeeld van hoe mensen op bepaalde situaties reageren en helaas gelijk gaan veroordelen. Ik zou graag willen dat dit toch eens wat minder werd.

Dus mevrouw Balder-Boele, geweldig dat jullie het zo goed op jullie manier hebben kunnen doen, maar veroordeel niet gelijk anderen die het anders doen. Het wil echt niet zeggen dat ze daarom minder en egoïstisch zijn.