“De kogel is door de kerk.”

Aanstaande maandag is het zover. We gaan naar Frankrijk. Niet voor een welverdiende vakantie. Dat gaat de zondag daarop pas gebeuren. :)
Nee, we gaan (opnieuw) een dagje uit. A. en ik.
We brengen een bezoek (voor de tweede keer) aan de notaris.
De begrijpende lezer heeft het vast al door!

We hebben een huisje gekocht in de Franse Ardennen. Een casco huisje, waar nog heel wat uurtjes opknapwerk in zal gaan zitten. Een huisje in een straat aan de rand van een klein Frans dorpje: Vienne le Chateau. Een koeienboer links, een schapenboer rechts en nog wat gezellige franse buurtgenoten om ons heen.
Een smal voormalig arbeiderswoninkje met een woonkamer, een keuken en twee slaapkamers.
Een huisje met een hele lange, maar smalle tuin die de hoogte in gaat. Ben je boven dan kijk je over het weiland met de grazende koeien. Ongeveer 75 meter lang, 2 appelbomen, bramen en verder 1 grote puinzooi.Een tipje van de sluier werd al opgelicht in: Hoe zat het ook alweer?

Op het moment dat ik mijn droom op dit blog plaatste was:

1. Het bewerken van A. al achter de rug. (5 minuten?)
2. Hadden we het huisje al op het oog.
3. Was de afspraak voor bezichtiging al gemaakt.

Maar je moet het verhaal er een beetje naar toe leiden he? Een beetje spanning opbouwen.
Zouden ze het echt doen of raaskalt ze weer wat…………..

Nou het antwoord is: Nee, niks raaskallen. We doen het, we hebben het en we gaan ervoor.
Er zullen vast nog wel heel wat verhalen over dit huisje volgen, met foto’s van voor en erna.
Maar voor nu laat ik het alleen bij deze foto.