Tea-Bag

Net het boek Tea-Bag uitgelezen van Henning Mankell. Een boek over vluchtelingen die terecht zijn gekomen in Zweden. Het zou in elk willekeurig land kunnen zijn.
De vluchtelingen zonder status, mensen “zonder gezicht”.
Het zette me wel weer aan het denken. Er wordt natuurlijk heel veel gesproken over dit onderwerp.Wat is goed, wat niet. Moeten we ze toelaten of niet. Enz. enz.
Ik weet het soms zelf niet goed.
Het beste zou zijn denk ik de problemen in die landen aan te pakken, zodat iedereen vredig en veilig in het eigen land zou willen en kunnen wonen. Maar dat is nu eenmaal gemakkelijker gezegd dan gedaan.

En als ik eerlijk ben en ik zou wonen in een land zonder toekomstmogelijkheden, zonder uitzicht op een beter leven voor jezelf en je familie. Als je zou wonen in een land waar oorlog is of waar je leeft onder een tiranniek bewind en niet kunt uitkomen voor je mening……
Wat zou ik dan zelf doen? Waarschijnlijk precies hetzelfde als al die mensen die hun land achter zich laten op zoek naar een beter bestaan.

Helaas blijkt voor velen ook in het land waar ze terecht komen geen betere toekomst te zijn.
Ze moeten blijven vluchten omdat ze geen status hebben, omdat ze moedwillig of tijdens de vlucht hun papieren kwijt geraakt zijn. Met de ene keer verhalen die waar zijn, de andere keer niet. Verhalen die ontstaan zijn uit angst voor afwijzing en daardoor soms afwijken van de echte werkelijkheid en dus vaak in de illegaliteit verdwijnen. Henning Mankell gaf een aantal van hen een stem. Hun verhaal wordt verteld.