75 jaar

Vandaag is mijn vader 75 geworden. En dat is echt iets om bij stil te staan. Dat is het natuurlijk altijd maar.......
Een dag voordat mijn minst grote zoon 5 werd, nu bijna 8 jaar geleden, kreeg mijn vader een anneurisma. De buikslagader, vlak onder zijn hart was geknapt.
De overlevingskans was 0,0 werd gezegd.
Maar er zijn altijd uitzonderingen die de regel bevestigen. Mijn vader heeft zich er tijdens een heel zware periode van ruim driekwart jaar wonderwel doorheen geslagen. Wel met nadien een hele aanslag op zijn doen en laten, maar ook daar gaat hij geweldig mee om. Hij krijgt zelfs zijn (niet altijd even leuke) streken weer terug. Het is zoals wij noemen een man van de dag, een tikkende tijdbom, maar die nog zoveel zin in het leven heeft, dat hij zich er geweldig doorheen slaat. Geukkig durft hij nog van alles en heeft besloten niet achter de "geraniums" te gaan zitten, zodat de kwaliteit van zijn leven nog goed te noemen is.
Ik ben hier heel blij om, want ik zie hem liever nog wat korter, maar wel genietend van het leven, dan langer en chagerijnig achter die geraniums.

Dus Heit, nogmaals van harte en uiteraard nog VELE jaren.