De wereld is klein geworden.

Vorige week in het nieuws; de Belgische die haar vijf kinderen ombracht. Gisteren in Hengelo werd een gezin gevonden, moeder en twee kinderen dood, de vader in zorgwekkende toestand naar het ziekenhuis. Werkelijke toedracht nog onbekend.

Verhalen over incest, kindermishandeling, oudermishandeling enz. enz.

Wordt het erger?

Ik weet het eigenlijk niet goed. Wij wisten er vroeger niet of nauwelijks van. Als er iets in je buurt gebeurde dan wist je het. Maar als het bijvoorbeeld in Maastricht gebeurde dan hoorden we dat gewoon niet. Dat wil natuurlijk nog niet zeggen dat het toen minder gebeurde.

Ik heb ook geen idee of er cijfers over bekend zijn. (Dat zal toch wel?)

In ieder geval heeft dit gevoel wel te maken met het feit dat de wereld klein aan het worden is. Je hoort tegenwoordig alles via radio, televisie, internet. Als er iets in Verweggistan aan de hand is weten we het zelfs al.

Aan de ene kant niet verkeerd, maar soms twijfel ik er ook wel aan of het wel zo goed is dat we "alles" weten.

Als ik naar mijn jongens kijk en naar mijzelf toen ik die leeftijd had, dan had ik het veel gemakkelijker. Ik kon lekker onbezorgd spelen, doen en laten. Ik had geen weet van de hele wereld om me heen. Terwijl R. en J. tot op zekere hoogte steeds meer weten over wat er in de wereld gebeurd.

De zorgen die het ook bij hen oproept.

Met de aanslag op de Twin Towers is R. een tijd lang heel erg bang geweest(J. was nog te jong). "Krijgen wij ook oorlog?" Ik heb de tv uiteindelijk ook een tijdje in de ban gedaan. Niet omdat ik het wil verbergen, maar je kunt er gewoon mee overvoerd worden.

En dat is ook niet goed!!

Vandaar dat wij (A. natuurlijk ook) er maar voor zorgen dat onze thuisbasis een zo veilig mogelijke plek voor ze is. Dat ze thuis kunnen komen met hun verhalen, twijfels, zorgen. Waar we het gezellig maken en dat ze niet bang hoeven te zijn om thuis te komen omdat ze niet weten wat ze te wachten staat. Waar ze ook het recht hebben op een chagerijnige bui, een ruzietje op zijn tijd. Maar ook altijd weten dat we het uitpraten en goedmaken. Want dat is iets waar volgens mij geen enkel mens zonder kan.